پوست انار وقتی که دست من و شما می‌افتد هیچ ارزشی ندارد... قیمت و بهایی ندارد... زباله است... اما همین پوست‌ها وقتی دست یک رنگرز می‌افتد از آن‌ها زیباترین رنگ را می‌گیرد. رنگ سرخ می‌گیرد بعد با همین رنگ، مثلاً پشم‌ها را رنگین می‌کند... یک قالیباف هم می‌آید از همین پشم رنگین و سرخ شده یک گل قالی می‌سازد. گلی که همیشه گل است و همیشه هم طراوت دارد و هیچ گاه هم پژمردگی ندارد. خیلی چیزهاست که در این نظام عالم پیش چشم ما مثل همان پوست‌های انار ارزشی ندارد، بهایی ندارد اما همین پیش اولیای خدا که به تعبیری رنگرزهای عالم هستند خیلی معنا دارد. از دل همین چیزهای هیچ و پوچ این‌ها رنگ می‌گیرند. رنگ‌های الهی می‌گیرند. با همین چیزها گل می‌شوند و با همین چیزها به استغنا و به بی‌نیازی دست پیدا می‌کنند. چه فرقی است بین ما و اولیاءالله؟ فرق ما با این‌ها در نگاه است... در نوع نگاه است. خب مگر چگونه نگاه می‌کنند؟ این‌ها اهل تدبر هستند... نگاهشان بر اساس سخن معصومین(ع) است. امام کاظم(ع) فرمود: مَا مِنْ شَیءٍ تَرَاهُ عَینُکَ إِلَّا وَ فِیهِ مَوْعِظَهٌ یعنی چیزی وجود ندارد که شما آن را ببینی و در آن موعظه‌ای و حکمتی نباشد. چطور این گل برای خودش یک رنگی دارد، یک شکلی دارد؟ پس یک حکمتی هم دارد. یک موعظه‌ای هم دارد. فقط رنگش را نبینیم شکلش را نبینیم عطر و بویش را نبینیم آن موعظه و حکمتش را هم ببینیم. تدبر اصلاً یعنی پس پرده را دیدن. پشت چیزی را دیدن. حضرت در واقع می‌گوید پشت هر چیزی که شما می‌بینید یک حکمت است یک موعظه است... کسی که باور دارد پشت این یک حکمت است، حالا می‌نشیند با تفکر خودش آن حکمت را جست‌وجو می‌کند... قدیم‌ها یک شیرینی درست می‌کردند... بادام را با قند می‌کوبیدند شیرینی درست می‌کردند. همه می‌دیدند همیشه در پوست خود می‌ماند با قند قاطی می‌شد؟ نه اول از پوست درآمد بعد توانست با قند آمیخته شود... بعد توانست شیرین شود... شیرینی شود. ما هم همین طور هستیم ما هم تا در پوست هستیم در لاک خودمان هستیم، خودخواه و خودمحور و خودپسند هستیم... هیچ گاه زندگیمان شیرین نمی‌شود ... هر کس می‌خواهد به شیرینی و شیرین‌کامی برسد باید از خودش بیاید بیرون... از پوسته‌ خودیت و خودخواهی بیاید بیرون... این مصیبت‌ها و بلاهایی که خدا گاهی وقت‌ها می‌فرستد، می‌خواهد آن پوسته را بشکند... چرا ما فقط گلایه بکنیم؟ تو تا نشکنی مثل آن بادام که تا نشکند مغزش با قند آمیخته نمی‌شود، تو هم نمی‌توانی به شیرینی‌ها دست پیدا کنی... .